- Ja też... - mruknąłem po chwili. Czułem się dość niezręcznie. No i nie byłem zbyt wylewny, a kontaktów z ludźmi unikałem jak ognia. Nie wiele mnie w życiu dobrego spotkało...
- Słuchaj. Gdybyś mi pozwoliła dokończyć dowiedziałabyś się, że nie miałem tak lekko jakby się mogło wydawać.
- Czyżby? - spytała wycierając łzy. Nie skomentowałem tego, nawet na nią nie patrzyłem.
- No tak. Nie każdy może pochwalić się tym, że rodzice porzucili go w jego 5 urodziny - przeczesałem włosy dłonią. Nie powinienem był tego mówić...
<Jessica?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz