Zmarszczyłem brwi. Nie ma mowy by mi się postawiła
-Złaź już!- mój dobry humor nagle odleciał- Jeśli tego nie zrobisz nie myśl, że nie iminie cię kara. Gorsza niż siedzenie w pokoju. Pamiętaj, że jestem do tego zdolny- powiedziałem nadal panując nad swoim głosem. Nadal sprawiałem wrażenie obojętnego chociaż w moim głosem był rozkaz, którego nie można olać
-Jeśli nie będę musiała siedzieć w pokoju
-Jeśli w tej sekundzie nie zejdziesz to znajdę ci coś gorszego niż siedzenie w pokoju
<Isabel?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz