Od Isabel CD Catherine

Oddycham ciężko po podduszeniu przez potwora. Szlak, jak ja się w to wpakowałam ? Spojrzałam na dziewczynę i uśmiechnęłam się słabo.
- Isabel Mickol
Dziewczyna jest pierwszym człowiekiem jakiego widzę od lat! Dziwne, że jeszcze nie zwariowałam ale ok. Podajemy sobie ręce i powoli ruszamy do wyjścia. Nagle znikąd naskakuje na mnie wskakuje ma mnie Aster. Ląduję znów na ziemi, a ten liże mnie radośnie piszcząc.
- Aster! Już złaż ze mnie. Nic mi nie jest słyszysz ? - siadam ciężko gdy ze mnie schodzi.
- To twój pies? - pyta Cat głaszcząc go po głowie.
- Tak, moja futrzana kulka. - mówię wycierając się.
- To on mnie tu przyprowadził. - uśmiecha się do psa, a ja wzdycham. Mądry pies
- Wiesz, że jesteś pierwszym człowiekiem jakiego widzę od śmierci rodziców? Masz gdzie się ukryć na noc? Bo jeżeli nie możesz u mnie – uśmiecham się szeroko

<Catherine?>